A MIRADA ATENTA : 2015

domingo, 17 de maio de 2015

DEUSES EXIPCIOS

A relixión exipcia era politeísta, é dicir, crían en numerosos deuses que representaban mesturando trazos humanos e animais.

No Antigo Exipto houbo máis de setecentos deuses e deusas. Algunhas divinidades foron creadas fusionando as características de varios deuses. Para os exipcios, o ka dos deuses residía na Terra, nas imaxes dos seus templos, e había que veneralas. Para iso, bailaban, cantaban, rogábanlles e levábanlles ofrendas de obxectos valiosos e alimentos.

Durante máis dos tres mil anos da historia do Antigo Exipto, a relixión apenas evolucionou. Porén, nalgúns períodos, certos deuses volvéronse máis importantes, mentres que outros pasaron a un segundo plano. Akenatón (faraón exipcio, esposo da coñecida Nefertiti) impuxo, durante o seu reinado, un culto monoteísta centrado na veneración do disco solar: Atón.

Os deuses máis importantes do Imperio Novo foron: Ptah, Amón e Ra.

Enlace coas principiais divinidades egipcias.

Outro enlace con información sobre as principais divinidades exipcias.

xoves, 7 de maio de 2015

MITOLOXÍA

A mitoloxía é o conxunto de mitos ou historias dun pobo ou dunha cultura, a través dos cales preténdese explicar a orixe do mundo, das forzas da natureza e a creación do ser humano. A mitoloxía clásica é o conxunto de lendas ou mitos gregos (e romanos).

Consulta este enlace para coñecer algo máis da vida, atributos, representación, etc., dos deuses e deusas clásicos.

Outro enlace onde tamén atoparás unha referencia aos principais deuses e deusas do Olimpo

Enlace sobre a orixe dos deuses e deusas do Olimpo

Mitos gregos contados para nenos

Mitoloxía para nenos

Mitos clásicos para a ESO

Pintura mitolóxica no museo do Prado

Na arte occidental a mitoloxía clásica é unha fonte moi importante de inspiración, desde a cerámica grega ata obras de arte actuais.

Edipo e a Esfinxe

A Ilíada, (Aiax e Aquiles na Guerra de Troia)

Aquiles y la guerra de Troya

A Odisea, Ulises e o canto das sereas

Os doce traballos de Hércules (Os bois de Xeríones)

A fábula de Aracne

Mirar un cadro: explicación da obra de Velázquez (pintor español do Barroco)

A forxa de Vulcano (o engano de Afrodita a Hefesto)

Mirar un cadro: explicación da obra de Velázquez A forxa de Vulcano

Apolo e Dafne

Dédalo e Ícaro

Teseo e o Minotauro

Teseo e Ariadna (Ariadna abandoada na illa de Naxos)

Órfeo e Eurídice

Cupido e Psique

Rapto Europa

O LIBRO DOS MORTOS

O Libro dos Mortos demostra que os exipcios crían nun “Xuízo Final” e que a vida do ser humano no máis alá dependía da vida que levaría sobre esta terra. O Ka daqueles que foran xustos nesta vida entrarían na vida eterna. Os que eran xuzgados como malos, eran lanzados á deusa Amémet, a “tragoa”, aue foi representada coa parte posterior de hipopótamo, a parte anterior de león e coa cabeza de cocodrilo.

Os Tasadores de Osiris, incorruptos, estritamente xustos e imparciais, pesaban o corazón dos homes da “Gran Balanza” da verdade e a decisión final de Osiris concordaba coa opinión de Thot, personificación da xustiza eterna e Maat, a verdade.

O peso dos corazóns na balanza era moi importante e sempre se incluía unha viñeta da escea do Xuízo nos papiros onde estaba escrito o Libro dos Mortos. O obxecto deste libro era permitir ao difunto salvar os perigos que se lle presentaban despois da morte, instruíndolo nas palabras que lle permitían ingresar aos diversos estados do inframundo e aseguráballe a protección dos deuses.

O carácter práctico dos exipcios determinou que moitos fosen prefabricados, é dicir, non eran elaborados por encargo para unha persoa concreta, senón que se deixaba un espazo en branco para enchelo posteriormente co nome da persoa que o mercaba.

martes, 14 de abril de 2015

#BRINGBACKOURGIRLS

Un ano despois do secuestro masivo de máis de 200 nenas polo grupo yihadista de Boko Haram en Chibok (Nixeria) seguimos sen saber nada das rapazas. Despois do asalto á escola, só se viu as rapazas unha vez máis a través dun vídeo difundido polo grupo terrorista, que anunciaba que ía vendelas como esposas en diferentes países africanos (Nixeria, Chad, Níxer, Camerún e a República Centroafricana).

Non podemos esquecelas, non podemos esquecer esta barbarie, seguimos pedindo que as nenas volten ás súas casa, á súa vida, á esperanza dun futuro.

luns, 6 de abril de 2015

POMPEIA, A VILA DOS MISTERIOS

A Vila dos Misterios, unha das máis visitadas de Pompeya, é coñecida pola súa grandeza e, sobre todo, pola beleza das pinturas que acolle, con esceas aos "misterios" do deus Baco e mundo femininio. O seu nome deriva precisamente do ciclo de frescos do triclinio (comedor). O ciclo de pinturas está relacionado cun rito iniciático. Segundo os expertos podería ser a preparación dunha moza ao matrimonio. Outros pensas que se trata dun rito onde cada escea alude á vida do deus e á revelación do símbolo rexenedor da vida. A escea enfoca a unha parella divina colocada no centro da parede do fondo, na que aparecen Dionisio e Ariadna. Mentres as esceas das paredes lateriais céntranse en dous temas relacionados entre eles: por unha parte, o mundo de Dionisio e a iniciación aos seus Misterios. Pola outra, a preparación dunha moza para a súa voda.

A Vila dos Misterios foi construída no século II a.C e sepultada pola erupción do Vesubio no 79 d.C. Esta vila pertencía aos Istacidii, unha familia acomodada e hábil para explotar as posesións agrícolas que dispoñían arredor da súa residencia, cuns 2.500 metros cadrados.

A área arqueolóxica sufriu nos últimos tempos múltiples derrumbes, folgas de persoal e incluso furtos, polos que se chegou fa falar de que Pompeia sufre na actualidade unha "segunda destrución".

MUSEO EXIPCIO TURÍN

O Museo Exipcio de Turín é, tralo Museo Exipcio do Cairo, o máis importante do mundo adicado ao Antigo Exipcio. Reabriu o 1 de abril tras varios anos de reformas. Entre as novidades está a Galería dos Sarcófagos ou a nova sala, montada polo escenógrafo Dante Ferreti, con estatuas monumentais. Así como, recreacións da tumba de Nefertario ou a capela de Maia, descubertas por Ernesto Schiaparelli, un dos primeiros directores do museo, a comezos do século XX.